Turizm vasitəsilə təzyiq: Pekinin Yaponiyaya mesajı - ŞƏRH

Çinli turistlərin Yaponiyaya səfərlərinin azalması xəbəri yalnız turizm sektoruna təsir etməklə qalmır. Bunu həm də iki ölkə arasındakı geosiyasi münasibətlərin daha geniş kontekstində baş verən proseslərin əlaməti kimi qiymətləndirmək olar. Pekinin rəsmi qurumlarının bayram mövsümü ərəfəsində turizm agentliklərinə Yaponiyaya göndərilən turistlərin sayını azaltmaq çağırışı, Yaponiya baş naziri Sanae Takaitinin Tayvanla bağlı açıqlamalarına cavab olaraq həyata keçirilir. Bu, Pekinin öz regional siyasət strategiyasını həm iqtisadi, həm də sosial vasitələrlə həyata keçirməyə çalışdığını göstərir.

Çin və Yaponiya arasındakı münasibətlər son illərdə müxtəlif gərginliklərdən keçir. Tarixi mübahisələr, suverenlik məsələləri və Tayvan kimi həssas geopolitik mövzular iki ölkənin əlaqələrində davamlı risk faktoru olaraq qalır. Bu kontekstdə turist axınının kəskin azaldılması, sadəcə iqtisadi məsələ deyil, həm də diplomatik siqnal və təzyiq vasitəsi kimi nəzərdən keçirilməlidir. Pekin, turizm və ticarət sahələrindəki gücünü istifadə edərək Yaponiya rəhbərliyinə müəyyən mesaj vermək istəyir: Tayvan və digər geosiyasi mövzularda mövqeyini nəzərə al.

Turizmin azalmasının iqtisadi perspektivlərinə baxdıqda, Yaponiyaya böyük zərər dəyə bilər. Çin vətəndaşları Yaponiya turizm sektorunun mühüm hissəsini təşkil edir və onların səfərlərinin azalması otellər, restoranlar, ticarət mərkəzləri və nəqliyyat xidmətlərinə ciddi təsir göstərəcək. Dekabrda 1900-dən çox reysin, yanvarda isə 2195 reysin ləğvi həm də valyuta axınına mənfi təsir edəcək, çünki turistlərin Yaponiyada xərclədikləri pulun böyük hissəsi turizm sektoruna yönəlir.

Bununla yanaşı, bu vəziyyət Yaponiya üçün uzunmüddətli riskləri də ortaya qoyur. Çin turistlərinin davamlı şəkildə azaldılması, Yaponiyanın turizm sektorunun asılılığını göstərir və gələcəkdə digər bazarlardan gəlir axını üçün alternativ strategiyaların hazırlanmasını zəruri edir. Əgər Pekin bu siyasəti uzun müddət davam etdirərsə, Yaponiya turizminin diversifikasiyası, məsələn, Cənub-Şərqi Asiya və Avropa bazarlarına yönəlmək kimi strateji addımlar atması labüddür.

Digər tərəfdən, Çin üçün də risklər mövcuddur. Pekin yalnız iqtisadi maraqları deyil, həm də beynəlxalq imicini nəzərə almalıdır. Turistlərin hərəkətinə məhdudiyyət qoymaq Yaponiyada iqtisadi və sosial reaksiyalara səbəb ola bilər və Pekinin regional siyasətinin yumşaqlığını sual altına qoyar. Bundan əlavə, bu addım Çin və Yaponiya arasında iqtisadi əməkdaşlığa zərbə vura bilər, xüsusən də ticarət və xidmət sektorlarında birbaşa və dolayı təsirlər mümkündür.

Nəticə olaraq, çinli turistlərin Yaponiyaya səfərlərinin azalması yalnız turizm statistikasında əks olunmur. Bu, həm də Çin-Yaponiya münasibətlərində mövcud gərginliyin və diplomatik təzyiq vasitələrinin bir əlaməti kimi qiymətləndirilə bilər. Bu vəziyyət Yaponiyanın turizm sektorunda qısa müddətli iqtisadi zərərlər yaratmaqla yanaşı, ölkəni uzunmüddətli strateji planlarını yenidən gözdən keçirməyə vadar edir. Çin üçün isə bu addım həm diplomatik siqnal, həm də müəyyən riskləri daşıyan strateji manevr rolunu oynayır.

Hikmət Həsənov